ИДЕЛГӘ...
Бабамнарның дәрте сиңа күчкән мәллә,
Дәртле дә соң, көчле дә син, әй, Иделем.
«Мин Иделдән»,— дим дә тагын горурланам,
Горурлана синең белән бөтен илем.
Коенып үскән синдә сылу Болгар кызы,
Шуңа матур, гүзәлме син, әй, Иделем.
Озын юллар үтеп, кабат килсәм дә мин,
Күреп туймас, ахры, сине бу күңелем.
Киң күңелле халкым сиңа киңлек биргән.
Үпкәләмә минем сүзгә, әй, Иделем.
«Син хыялый»,— диеп, миннән көлсәң дә син,
Хыялым да, йөрәгем дә нәкь синдәй киң...
